เวลาครับ

วันนี้ผมไปที่ๆ ผมเคยสัญญากับเวลาไว้เมื่อปีก่อนว่าจะมา ตรงต้นไม้ต้นนั้นมันยังเหมือนเดิม อันที่จริงคงไม่ใช่แค่ต้นไม้ แต่สิ่งต่างๆ รอบตัวมัน บรรยากาศทุกอย่าง หรือแม้แต่ลมอ่อนๆ อ้าวๆ ที่พัดผ่านมากระทบเป็นครั้งคราว มันช่างเหมือนเดิมราวกับทุกอย่างเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

ถ้า ณ ที่แห่งนั้นจะมีอะไรสักอย่างที่เปลี่ยนไป ก็คงเป็นใจของผมเอง ที่ผมก็อาจจะอธิบายไม่ถูกว่ามันต่างจากเดิมไปอย่างไร รู้แต่ว่ามันก็คงเปลี่ยนไปพร้อมๆ กับเวลาหนึ่งปีที่หมุนมาอย่างไม่หยุดหย่อน

หนึ่งปีดูจะเป็นเวลาที่ดูยาว แต่ยิ่งเราแก่ตัวกันมา เวลาหนึ่งปีมันก็เหมือนจะหมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ อะไรที่เราเคยคิดว่ามันจะยาวนาน ก็กลับสั้นอย่างน่าใจหาย

แต่ในเวลาสั้นๆ นี้เอง มันก็กลับมีเรื่องราวมากมายร้อยเรียงเข้าไปในมิติเวลาเติมเต็มความทรงจำของชีวิตคนเรา พร้อมกับผลักความทรงจำเก่าๆ ให้มันเลือนลางจางลงไปเป็นลำดับ อะไรที่เคยดูหนัก มันก็ผ่อนเบาลงไปตามกาลเวลา

หนึ่งปีมานี้ เวลาเป็นอย่างไรบ้างครับ? ชีวิตผมเองก็ยังดำเนินเรื่องราวของมันขนานกับเวลาต่อไป อาจได้พบกับอะไรใหม่ๆ จะดี จะร้าย ก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในเส้นทางของผม แต่สุดท้ายแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมานี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกหนักแน่นเข้มแข็งขึ้นอย่างบอกไม่ถูก นี่กระมัง ไอ้ประโยคปลอบใจจากเขาชนไก่ที่ว่าความทุกข์ที่เกินทนจะหลอมคนให้ทนทาน มันคงจะเป็นความจริงอยู่บ้าง

จากตรงนี้ ผมก็ยังใช้ชีวิตของผมต่อไป อันที่จริงมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่เคยกลัวไว้ อาจจะมีความสุขกับมันมากขึ้นกว่าก่อนเสียด้วยซ้ำ ถึงกระนั้นผมเองก็เฝ้ามองเวลาอยู่ห่างๆ จากมุมของผม ยังคงชื่นชมยินดีกับทุกความสุขที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางเวลา และยังเป็นห่วงกับทุกความทุกข์ที่เวลาต้องเผชิญและหมุนผ่านมันไป

จากนี้ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่า ผมจะรักษาสัญญาที่ผมให้ไว้กับเวลาได้อีกกี่ปี แต่ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเวลาตั้งแต่จุดเริ่มต้น มาจนถึงวินาทีนี้ มันก็คงไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไปได้แต่อย่างใด

รัก

ความทรงจำ