เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา สืบเนื่องจากว่าเดิมวางแผนว่าจะฉลองสิ้นปีที่ออสเตรเลียโดยใช้ตั๋วการบินไทยที่ดองไว้ตั้งแต่ก่อนโควิด ซึ่งตั๋วมันจะไปจบที่เมลเบิร์น แปลว่าต้องหาตั๋วกลับแยกต่างหาก พอดีกับว่าที่บ้านจะไปเยี่ยมพี่สาวที่สิงคโปร์ เลยตัดสินใจว่าจะต้องซื้อตั๋วจากเมลเบิร์นไปสิงคโปร์
Continue reading “Review: Jetstar 787 Business Class MEL-SIN”
และแล้วก็มาถึงเวลากลับบ้าน โดยแผนการเดินทางคือการบินไฟลท์สุดท้ายของตั๋ว Qantas ที่ซื้อมาจาก Perth ไป Sydney โดยใช้ระยะเวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ก่อนที่จะพักที่ Sydney หนึ่งคืน แล้วกลับด้วยการบินไทยในเช้าวันถัดไป
สำหรับแผนการไปสนามบิน ตอนแรกวางแผนไว้ว่ากะจะนั่ง Uber ไป เพราะลองกดราคาตอนกลางคืนแล้วได้ประมาณ AUD 30 แต่ปรากฎพอถึงเวลาเช้าจริงๆ กดเจอราคา AUD 50 เลยยอมว่าลากกระเป๋าไปนั่งรถบัสสาย 40 ในราคา AUD 5 แทนแล้วกัน
Continue reading “Perth Trip 2022 – Day 6, 7”
เมื่อวานได้มีโอกาสบิน Cathay Pacific (CX) และเปลี่ยนเครื่องที่ HKG เป็นครั้งแรกหลังจากที่ได้ Qantas Platinum มา เลยได้มีโอกาสจะได้เข้าเลานจ์ชั้น First Class ของ CX เป็นครั้งแรก ซึ่งเลานจ์ของ CX ที่ HKG ไม่ว่าจะชั้น Business หรือ First ถือว่าเป็นหนึ่งในเลานจ์ที่มีคนพูดถึงอยู่บ่อยๆ และมักติดอันดับต้นๆ เวลามีใครจัดอันดับอะไรพวกนี้ เพราะงั้นเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษ
สำหรับเลานจ์ของ CX ใน HKG จะมีอยู่เยอะมาก ส่วนใหญ่ตั้งชื่อขึ้นต้นด้วย the กันหมด ได้แต่ The Pier, The Wing, The Cabin, The Bridge และ The Arrival โดยจะมีอีกเลานจ์ที่ชื่อว่า G16 เดิมเป็นเลานจ์ของ Dragonair (KA) ตั้งแต่ก่อนที่ CX จะซื้อไป จนล่าสุดที่ CX รีแบรนด์ KA เป็น Cathay Dragon ก็เลยปิดเลานจ์ G16 ไปด้วย มีข่าวว่าจะเปิดในเดือนมีนาคมนี้
ในบรรดาเลานจ์ทั้งหมดของ CX จะมี 2 เลานจ์ที่มีส่วน First Class นั่นคือ The Pier และ The Wing โดยในครั้งนี้เลยมาดูที่ The Wing ก่อน โดยส่วน First Class จะมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า The Wing, First (ส่วนฝั่ง Business เรียก The Wing เฉยๆ) Continue reading “Review: Cathay Pacific ‘The Wing, First’ Lounge HKG”
จริงๆ เป็นมิชชั่นส่วนตัวมานานแล้วว่า ตั้งใจจะเก็บแต้มบัตรเครดิตเพื่อมาแลกไมล์ TG มาบิน Royal First ให้ได้ จนในที่สุดก็ตัดสินใจว่าจะมาแลกเอาปีนี้ เพราะหลายๆ อย่างกำลังลงตัว มีแผนจะเดินทางไปในทิศทางที่แลกคุ้มพอดี และก็คิดว่าถ้าเป็นไปได้อยากรีบๆ แลกเพราะหลังจากที่เห็นสายการบินอื่นๆ ค่อยๆ ปรับอัตราการแลกไมล์กันมาเรื่อยๆ ทุกวันนี้ก็รู้สึกว่าการบินไทยน่าจะจำเป็นต้องปรับตามชาวบ้านเขาในเร็ววันนี้
คำถามจึงมาที่ว่า จะแลกรูทไหนอย่างไรให้คุ้มที่สุด? Continue reading “Redeeming THAI Royal First Tickets”
พอดีเมื่อวันก่อนจะต้องมาทำธุระที่สิงคโปร์ ตอนจองได้จังหวะตั๋วโปรฯ ของ Cathay Pacific พอดีที่ประมาณ 5 พันกว่าบาทไปกลับเป็น Economy คลาสตั๋ว Q ทีนี้ระหว่างที่นั่งอยู่บนแท็กซี่ไอโฟนก็เด้งขึ้นมาเตือนบอกว่าที่นั่งถูกเปลี่ยน เลยรู้ว่าครั้งนี้ได้อัปเกรดอีกแล้ว พอกดเข้าไปดูก็เห็นว่าเป็น Premium Economy ถึงในใจจะแอบหวังให้เป็น Business แต่ก็ไม่เป็นไร ก็ถือว่าเลยจะได้ลอง Premium Economy บนเครื่องใหม่ไปด้วยเลยทีเดียว Continue reading “Review: Cathay Pacific A350 Premium Economy”
บล็อกสั้นๆ เป็นเทคนิกเผื่อใครอยากจะทำตาม ถึงจะยังไม่แน่ใจ 100% ว่าจะเป็นแบบนี้เสมอ แต่ถ้าอารมณ์ไหนอยากกินแซลมอนบนเครื่องบินตอนขาออกจากสุวรรณภูมิ ง่ายๆ เพียงสั่งอาหารพิเศษเป็น Low-calorie Meal (LCML) Continue reading “How To Get Salmon Meal When Departing From Bangkok”
วันนี้ต้องรีบตื่นตั้งแต่หกโมงเพื่อเหาะเหินเดินอากาศไปสนามบินเพื่อขึ้นไฟลท์เก้าโมงเช้าไปฮานอย ก็เก็บของ ขึ้นรถไฟมาเช็คอิน รอขึ้นไฟลท์ตามปกติ รอบนี้แม้ว่าจะเป็นเครื่อง 737-800 เหมือนเดิม แต่เป็นระดับกากที่ไม่มีแม้แต่จอ แต่การบริการก็ยังประทับใจดีอยู่ แม้ว่าคราวนี้จะมีคนนั่ง 6 คนแล้ว Continue reading “KUL/HAN Trip 2016 – Day 5”
จริงๆ ว่าจะโพสท์นานแล้ว แต่ก็ไม่มีจังหวะเวลาสักที ว่างๆ เลยมาแปะสักหน่อย คงไม่ใช่บ่อยๆ จะมีโอกาสได้นั่ง First Class ของ Emirates ถึงจะเป็นเส้นทางบินสั้นๆ แต่ก็ขออวดหน่อยแล้วกัน ฮา…
เรื่องเริ่มมาจากว่ามีทริปที่จะไปฮ่องกง แล้วระหว่างที่กำลังหาเที่ยวบิน ก็มาเตะตากับตั๋ว Business Class ของ Emirates ในราคา 11,980 บาท เนื่องจากว่าอยากจะได้นั่ง Business Class ของ Emirates สักที (อิจฉา @chayanin) รู้ตัวอีกทีก็ซื้อตั๋วไปแล้ว Continue reading “My first Emirates First Class experience on A380.”
(มาลุ้นกันว่าจะเขียนได้ครบมั้ย ไม่มีคีย์บอร์ดด้วย)
มาครั้งนี้อันสืบเนื่องจากว่าได้อีเมล์จาก British Council ว่าเค้าจะจัดทริปเยี่ยมชมกิจการเพื่อสังคมในอังกฤษ (ทีแรกไม่แน่ใจว่าต้องเรียกว่าสหราชอาณาจักรมั้ย แต่ดูรายการแล้วรู้สึกไปไม่พ้นอังกฤษเลยเอาแค่นี้แล้วกัน) ก็เลยสนใจจะมา และไหนๆ จะต้องมาเลยหาเรื่องมาเที่ยวด้วยเลย เลยขอเค้าว่าจะบุ๊กตั๋วเครื่องบินเอง ลดไป 32,000 บาท มาจอง EK ได้ที่ 28,000 ก็โอเคกำไรนิดหน่อย Continue reading “UK 2015 – Day 1”
และแล้วก็เดินทางมาถึงวันสุดท้ายที่ญี่ปุ่น ในวันนี้เรามีกำหนดการในการช็อปปิ้งเป็นหลักอย่างเดียว ก่อนที่ในตอนเย็นจะเดินทางกลับที่สนามบิน Haneda โดยที่ทั้งสามคนออกเดินทางเวลาไล่เลี่ยกัน แต่คนละเที่ยวบินทั้งหมด ของผมเป็น JL ไป SFO ในขณะที่แทนเป็น JL กลับ BKK และกรเป็น NH กลับ BKK
ตอนเช้าหลังจากที่เก็บของ เช็คเอ้าท์และกินข้าวเช้า เราก็ตัดสินค่อยๆ เดินจากแถว Kanda ที่อยู่มายัง Akihabara โดยแทนมีเป้าหมายสำคัญที่จะไปร้านเซ็กซ์ช็อปซึ่งน่าตื่นตาตื่นใจ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปข้างใน แต่ละคนก็ได้ของติดไม้ติดมือกันมาคนละนิด ยกเว้นแทนที่เยอะมาก ฮ่าๆ
หลังจากนั้นเราก็ไปที่ Yodabashi ที่เป็นศูนย์รวมขายของไอทีและใกล้เคียงที่ใหญ่มาก ซึ่งก่อนหน้านี้ที่เคยมาญี่ปุ่นก็เคยใช้บริการแล้วเพื่อซื้อกันดั้มให้เบสท์กับหยอดกาชาปองมากมายไว้เป็นของฝาก ทีแรกเกือบบ้าจี้ซื้อกันดั้ม PG กลับมาให้เบสท์แล้ว แต่ไม่สามารถหาวิธีจะขนกลับมาได้ เลยไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะ
พอซื้อของต่างๆ กันเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินทางมายังสนามบิน Haneda เพื่อเตรียมที่จะเดินทางกลับ จัดการกระเป๋าต่างๆ ของผมเองก็ฝากแทนกลับกรุงเทพฯ ไปเพราะจะต้องไปอเมริกาต่อ ก่อนที่เราจะออกเดินทางประมาณเที่ยงคืนทุกคน โดยรวมแล้วในวันนี้เราแทบจะไม่ได้ถ่ายรูปกันเลย เลยจะมีแค่เพียงภาพเซลฟี่รวมสุดท้ายก่อนแยกย้ายขึ้นเครื่องที่สนามบินภาพนี้
สำหรับผมเองก็ต้องเดินทางมายัง SFO ต่อด้วย JL2 ซึ่งน่าตื่นเต้นตรงที่เป็นเครื่องใหม่ Boeing 787 ก็เลยมีหลายอย่างที่ว้าวอยู่บ้าง (บางอย่างอาจจะเคยมีในเครื่องเก่ากว่านี้ที่อื่น แต่ผมอาจจะไม่เคยขึ้นก็ได้ ขออภัยมา ณ โอกาสนี้) และหลายๆ อย่างเป็นฟีเจอร์ภายในห้องโดยสารที่ไม่แน่ใจว่าในทางเทคนิกแล้วอาจจะไม่ได้เกี่ยวกับการที่เป็น 787 เท่ากับการที่เป็นเครื่องใหม่มากกว่า น่าเสียดายที่รอบนี้ที่ว่างเยอะ อดอัปเกรดเป็น Business Class ฮา…
อย่างแรกคือ ไฟต่างๆ ในห้องโดยสารเหมือนจะกลายเป็นไฟ LED หมดแล้ว แล้วไฟเหลืองๆ ก็เปลี่ยนเป็นไฟขาวทั้งหมด จริงๆ อันนี้ก็ออกจะมีทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะสำหรับไฟที่ส่องที่นั่งพอเป็นสีขาวก็รู้สึกว่าแรงกว่าสีเหลืองไปพอสมควรเหมือนกัน
ต่อมาสิ่งที่สังเกตเห็นคือไฟห้องโดยสารทั้งหมดเปลี่ยนสี โดยตอนแรกที่ออกตอนกลางคืนไฟจะเป็นสีฟ้าๆ จนพอปิดไฟให้นอนก็กลายเป็นน้ำเงินเข้ม แล้วจำได้เลยว่าพอดีตื่นตอนจังหวัดเขาจะปลุกมาทานข้าวเช้าก่อนเครื่องลงพอดี เลยได้มีโอกาสเห็นไฟสีน้ำเงินที่ค่อยๆ เฟดเป็นสีแดง ส้ม จนกลายเป็นเหลือง เลียนแบบกับพระอาทิตย์ขึ้นอย่างไงอย่างงั้น
นอกเหนือจากไฟ สิ่งที่ช่วยรักษาบรรยากาศในห้องโดยสารอีกอย่างคือกระจกปรับแสงอัตโนมัติ ที่พออยู่ในช่วงที่อยากให้ผู้โดยสารนอน กระจกทั้งหมดก็จะปรับให้กรองแสง แม้ว่าข้างนอกจะสว่างแค่ไหน แต่ก็จะดูเหมือนกับเป็นตอนเย็นอยู่ จนถึงตอนที่จะให้ผู้โดยสารตื่น เขาก็ปรับกระจกทั้งลำให้มันสว่างขึ้นมาได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้โดยสารยังสามารถปรับกระจกของตัวเองได้ด้วยปุ่มอยู่ดีเหมือนกัน
สำหรับที่นั่ง คราวนี้เจอที่ชาร์จ USB เพิ่มมาให้ด้วย (ส่วน AC ก็มีเหมือนกัน แต่เห็นว่าหลายๆ ที่เดี๋ยวนี้มีหมดแล้ว) ที่น่าสนใจคือมี Composite-in สำหรับเสียบอะไรก็ตามที่อยากใช้จอที่นั่งเราดูแทนได้ สำหรับจอเป็นไวด์สกรีนแบบสัมผัสได้ แต่ยังเป็นแบบ resistive นะ
อย่างเดียวที่อยากจะบ่นกับเที่ยวบินนี้คืออาหาร ไม่เอาอ่าวจริงๆ รอบแรกเป็นแซนด์วิชอย่างเดียว กับรอบสองเป็นขนมปังกับซุป ถือว่าแย่มากเทียบกับเที่ยวบิน 10 ชั่วโมง
หลังจากนั้นก็วาร์ปมาถึง San Francisco ตอนเวลาประมาณสี่โมงเย็นของวันที่ 19 (เหมือนนั่งไทม์แมชชีนกลับมา) ก็นั่งใช้ Wi-Fi ฟรีที่สนามบินอยู่สักพัก ก่อนที่จะออกเดินทางมาในตัวเมืองโดยนั่งรถไฟ BART มา คุณพระ การที่มาจากญี่ปุ่นที่รถไฟกิ๊บเก๋แล้วมาเจอรถไฟเก่าๆ ห่วยๆ นี่ช่างขัดอารมณ์
พอมาถึงก็เดินไปเจอกับตั้มที่โรงแรม ระหว่างทางเจอ Apple Store ก็แวะเข้าไปฉี่ทับ ก่อนที่จะเจอกับตั้ม ออกมาหาอะไรกิน แล้วก็เป็นอันสิ้นสุดอีกวันหนึ่ง
อาห์… คิดถึงปริมาณอาหารจุใจสไตล์อเมริกันจริงๆ
หมายเหตุ: โพสท์นี้เป็นโพสท์ย้อนหลัง
Zerothman 