Once again, a magical night.

Once again, a magical night.

ผ่านมาสัปดาห์หนึ่งแล้ว ที่คิวบิกฯ ก็อายุครบ 11 ปีพอดี ทุกๆ เดือนสิงหาคมก็เป็นเวลาของ Cubic Thanks Party แม้ว่าแรกเริ่มเดิมที่งานเลี้ยงนี้จะมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการสื่อสารกับผู้ปกครองของทีมงาน แต่หลังๆ มาประเด็นเรื่องการสนับสนุนจากผู้ปกครองเริ่มไม่ใช่ประเด็นมาก ในปีนี้เราเลยเปลี่ยนแนวมาเน้นที่พวกเราๆ กันเองเป็นหลักเสียมากกว่า

ทั้งนี้ต้องขอขอบพระคุณสี่ทหารเสือที่ช่วยกันจัดกิจกรรมสนุกสนานเฮฮาขึ้นมา เลยกลายเป็น Cubic Thanks Party ที่เร้าใจที่สุดเท่าที่เคยจัดมา และขอแสดงความยินดีกับปวีราที่ได้รับเงินรางวัลถึง 3,000ǭ กลับบ้านไป

พอมาถึง After Thanks Party ก็มาพีคสุดๆ กับการจับฉลากของ Varanus salvator ก็ขอแสดงความยินดีกับตองที่ได้รับของขวัญสุดพิเศษจากพี่นัท และขอบคุณชมพู่สำหรับกางเกงในสีสันจี๊ดจ๊าด

ทุกๆ ปีเมื่อเสร็จจากงานแล้วกลับมาที่บ้าน ได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ ก็มักจะมี moment ความปลื้มใจเล็กๆ เสียทุกครั้ง ว่าตัวเองจะโชคดีได้ขนาดนี้ที่ได้มีโอกาสพบเจอกับผู้คนที่แสนดีเหล่านี้ และแม้ว่าจะไม่ได้พบกันในงานครั้งนี้ แต่บางอย่างลึกๆ ก็ชวนให้ผมนึกถึงอีกหลายๆ คนที่หนทางชีวิตอาจทำให้เราไม่ได้เจอกันในค่ำคืนนี้ แต่ประสบการณ์ที่ได้ร่วมกันสร้างขึ้นมามันก็ชวนให้จดจำและนึกถึงอยู่เสมอ

ผมดีใจนะครับ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในพื้นที่ที่แสนอบอุ่นนี้

และคงอดที่จะมี “รอยยิ้ม” ไม่ได้ทุกครั้งที่คิดถึง

Sleepless Society

สวัสดีกระบี่

กระบี่เป็นจังหวัดที่ผมเคยคิดมานานแล้วว่าอยากจะมาให้ได้สักครั้ง เพราะเป็นจังหวัดที่ตั้งแต่เด็กๆ เวลาทำแผ่นพับท่องเที่ยววิชาสังคมก็จะเลือกจังหวัดกระบี่ทุกๆ ครั้ง จนเหมือนจะรู้จักสถานที่ท่องเที่ยวของกระบี่มากมาย แต่จนแล้วจนรอดในชีวิตก็ยังไม่เคยได้มีโอกาสมาถึงกระบี่เลยสักครั้ง มาตอนนี้สบโอกาสต้องการหนีไปที่ไหนสักพัก กระบี่ก็แว้บขึ้นมาในหัว ก็เลยตัดสินใจขับรถมากระบี่เสียเลย

ครั้งนี้เลยถือว่าเป็นประสบการณ์การขับรถข้ามประเทศและข้ามคืนเป็นครั้งแรก ซึ่งก็เหนื่อยและสนุกกว่าที่คิดอยู่มาก อย่างนึงที่อดประทับใจเล็กๆ คือเหล่าบรรดาผู้ร่วมทางยามค่ำคืนที่เกือบทั้งหมดจะเป็นรถบรรทุก ที่ผ่านมาก็จะรู้สึกอคติเล็กๆ กับรถกลุ่มนี้อยู่แล้ว แต่พอได้ต้องมาสัมผัสอยู่นานๆ หลายๆ ชั่วโมงบนท้องถนนที่ไม่มีอย่างอื่นเลยก็ทำให้รู้สึกเห็นอะไรในมุมใหม่ๆ ได้เรียนรู้ภาษาสัญญาณไฟแปลกๆ ที่คงไม่ได้มีในตำราสอบใบขับขี่ และก็ทำให้รู้สึกได้ถึงว่า เอาเข้าจริงๆ คนกลุ่มนี้ก็ดูจะห่วงใยผู้ร่วมทางมากกว่าที่คิดเหมือนกันนะ

สรุปสุดท้ายผมใช้เวลาเดินทางทั้งหมดประมาณ 18 ชั่วโมงในการเดินทางกว่าจะถึงกระบี่ (เป็นเวลาที่ขับรถจริงๆ น่าจะประมาณ 14 ชั่วโมง ซึ่งก็น่าจะถือว่าช้าพอสมควรแต่ก็ขับไม่เกิน 90 กม./ชม. มาตลอดทาง)

ตอนนี้ผมก็คงจะใช้เวลาอยู่ที่นี่สักพัก และหวังว่าจะเจอคำตอบของคำถามบางอย่าง ที่กำลังค้นหาอยู่ก็เป็นได้

อีกหนึ่งในหกพันล้านเรื่องรักไม่รู้จบ

วันนี้ผมมีโอกาสได้ดูคลิปวีดีโอนี้ ที่รตาแชร์ไว้บน Facebook ครับ

ถ้าให้พูดตามตรง ก็คือผมไม่ได้รู้จักทั้งสองคนในวีดีโอนี้เป็นการส่วนตัวหรอกนะครับ แต่ด้วยความที่ทั้งสองคนเจอกันที่โรงเรียนสาธิตเกษตร และวีดีโอนี้เองก็พยายามท้าวความเรื่องตั้งแต่สมัยเรียนที่โรงเรียน ความรู้สึกมันเลยอาจจะกระแทกใจคนสาธิตเกษตรมากกว่าชาวบ้านชาวช่องเสียสักหน่อย

ผมคิดว่าคงไม่เยอะมากนะครับ ที่ใครที่จะคบกันเป็นแฟนตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน แล้วยาวยืดต่อไปจนถึงแต่งงาน ในทางเดียวกัน ผมก็รู้สึกว่ากลุ่มคนพวกนี้โชคดีมากเลยครับ เพราะถือว่าเป็นคนที่ได้สัมผัสรสชาติของการมีคู่ครบถ้วนทุกรสชาติ ตั้งแต่การเป็นเด็กๆ กุ๊กกิ๊กไม่คิดอะไร ค่อยๆ เติบโตผ่านคืนวันที่ดีและร้ายของความสัมพันธ์และโลกภายนอก จนตกลงปลงใจที่จะอยู่ร่วมกันทั้งชีวิต

ถึงช่วงเวลาคบกันเป็นแฟนจนถึงการแต่งงาน จะถือได้ว่าเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่แท้จริงที่จะกินระยะเวลาไปอีกทั้งชีวิต แต่โอกาสที่จะได้เติบโตพร้อมๆ กับคนที่เราเลือกเนี่ย มันก็คงหาได้ยากจริงๆ ครับ

ส่วนผมเอง ไม่ต้องห่วง เลยวัยเรียบร้อย

ถึงจะไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว ก็ขอแสดงความยินดีกับทั้งสองคนด้วยครับ

บรรยากาศแบบเดิมๆ ไม่ต้องการเพิ่มอะไรสักที

วันนี้มีงาน Cubic Step-Inw Camp #1 ครับ (ดูรูปได้ที่นี่) ก็ถือว่าเป็นโครงการอีกอันหนึ่งที่ผมเป็นตัวตั้งตัวตีขึ้นมา และก็โชคดีที่มีน้องๆ ทีม Cubic Android Group ช่วยกันทำงานจนสำเร็จขึ้นมาได้

หากถามผม บรรยากาศการทำงานในวันนี้ ก็ดูคล้ายๆ กับนิทรรศการวิทยาศาสตร์ครั้งที่ 1 เมื่อราวๆ 7 ปีที่แล้ว ซึ่งเป็นโครงการที่นับได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของคิวบิกครีเอทีฟ

ถึงจะไม่มีอะไรมากมาย การทำงานก็ออกจะดูติดขัดบ้าง แต่บรรยากาศของการทำอะไรด้วยความสุขแบบสบายๆ ป้ายชื่อมีไม่ครบทุกคนแบบนี้ ก็หาไม่ได้บ่อยๆ ในช่วงระยะหลังนี้

แน่นอนว่าโครงการนี้เราคงจัดอีก และด้วยธรรมชาติของคิวบิกครีเอทีฟ เราก็คงจะตั้งใจมากขึ้น เพื่อให้งานพร้อมสมบูรณ์มากขึ้น บรรยากาศการทำงานก็คงจริงจังมากขึ้นกว่านี้

ก็ไม่ได้แปลว่าจะดีหรือแย่อย่างไรนะครับ ผมคิดว่าแต่ละรูปแบบก็มีข้อดีข้อเสียในตัวมันเอง เพียงแต่การได้แวะเวียนมาสัมผัสบรรยากาศเก่าๆ บางทีมันก็ทำให้ใจล่องลอยไปได้บ้างเหมือนกัน

อาจจะต้องขอยืมคำชาวบ้านมาอีกแล้วว่า

ถึงไม่เลิศหรู แต่ก็อบอุ่น 🙂