วันนี้แผนการหลักๆ คือการไป Himeji Castle กับกินเนื้อโกเบ เริ่มจากตอนเช้าตื่นมาแต่เช้าตรู่เพราะยังเจ็ทแลคหน่อยๆ นอนเล่นเรื่อยเปื่อย ทานอาหารเช้าเสร็จก็รีบออกไป Himeji โดยนั่งรถไฟ JR เหมือนเดิม แต่ต้องไปเปลี่ยนเป็นขบวน Special Rapid ที่สถานี Sannomiya จะได้เร็วขึ้น การเดินทางรวมใช้เวลาประมาณ 40 – 50 นาที Continue reading “Kansai Trip 2018 – Day 2”
วันนี้ในตอนเช้าเรามาทานอาหารเช้าที่ร้านอาหารอีกรอบเพราะต้องการใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อดิ้นรนเรื่องที่พักในคืนนี้อีกครั้ง โดยก็พยายามติดต่อ Airbnb อีกหลายๆ ที่ (หาข้ออ้างมาก ฮ่าๆ จะได้ไม่ต้องทำเอง)
หลังจากนั้นก็เริ่มออกเดินทาง โดยก่อนที่จะไปถึง Las Vegas เราก็ไปแวะที่ Hoover Dam ก่อน ถ่ายรูปเล่นๆ สองสามรูป แวะทานข้าวเย็นที่ Boulder City ไปร้านอาหารตามที่ Yelp แนะนำ ถูกมาก แถมใส่ซุปมาในกระปุกจาร์ แปลกดี
ระหว่างเดินทางพอเริ่มมีสัญญาณ ตั้มก็ปฏิบัติการหาที่พักต่อไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราก็ได้ที่พักของครอบครัว Augusta เป็นครอบครัวแสนสุข มีประดับไฟหน้าบ้านด้วย ตอนกลางคืนก็ออกไปเที่ยวบาร์ ไปเดินเล่นที่ Fremont Street แล้วก็ไปทาน IHOP 24 ชั่วโมงมื้อดึก กลับมานอน อ้วน จบ
วันนี้ก็เป็นการเริ่มต้นการขับรถเที่ยวอย่างเป็นทางการเสียที ในตอนเช้าก็เริ่มจากการไปรับรถที่จองไว้กับ Hertz โดยคราวนี้เราเลือกไปรับรถที่เคาน์เตอร์ Hertz ในโรงแรม Westin คราวนี้เลยได้รับการบริการระดับ 5 ดาว ใช้เวลาไม่นาน เราก็ได้ Prius ที่มีพวงมาลัยอยู่ด้านซ้ายและ DRL มาขับ เหตุผลที่เลือก Prius ไม่มีอะไรมากกว่าแค่ว่าเพื่อความปลอดภัยของตัวเองเพราะคิดว่าน่าจะเป็นรถที่ถนัดอยู่แล้ว แลกกับพี่แพงกว่า Ford Focus อยู่พอสมควรเหมือนกัน
หลังจากนั้นก็เริ่มออกเดินทางเพื่อไป South Lake Tahoe มีการคุยๆ ว่าจะแวะไปหาปวีรา แต่เนื่องจากนางเป็นชะนี เลยไม่ไป คิดว่าเอาเวลาไปหาไปหาถั่วหลากสีแทนที่โรงงาน Jelly Belly อันเป็นที่รักของกฤษษี่แทนดีกว่า
ที่โรงงานเค้าจะก็มีทัวร์ให้ดูประวัติความเป็นมาของทั้ง Jelly Beans และตัวบริษัท Jelly Belly เอง ขั้นตอนการผลิตต่างๆ ไปจนถึงการบรรจุ พอดูแล้วก็แบบ อืม คนทั้งโลกมันกินหมดกันได้ไงวะเนี่ย น่าเสียดายที่เขาไม่อนุญาตให้เราถ่ายรูปข้างในได้ เลยมีให้ดูได้แค่ของแจกฟรีตอนออกมาแล้ว (ทัวร์ฟรี แถมมีแจก Jelly Belly ด้วย คุ้มสุดๆ)
หลังจากนั้นเราก็มาแวะทานมื้อกลางวันที่ร้านแถวโรงงานที่ชื่อว่า Texas Roadhouse เป็นร้านสไตล์อเมริกันแบบมีถั่วลีสงให้กินไม่อั้นด้วย ที่แอบตลกคือเหมือนคนเค้ากินกันแล้วทิ้งที่พื้นเลยยังไงยังงั้น ทั้งร้านมีเปลือกถั่วลีสงเกลื่อนพื้นไปหมด ของผมก็สั่งเป็นซี่โครงหมูแบบครึ่ง กินกันบ้าไปเลย
หลังจากนั้นก็ขับรถต่ออีกประมาณ 1-2 ชั่วโมงไปยัง South Lake Tahoe โดยมีเป้าหมายที่ Blue Jay Lodge เป็นโมเต็ลเล็กๆ ที่นั่น ระหว่างทางที่ขับจะต้องมีการผ่านโซนภูเขาโซนนึง จำได้ว่าตอนนั้นง่วงมาก น่ากลัวและหวาดเสียวสุดๆ แถมไอ้เราปกติขับช้าอยู่แล้ว พอง่วงก็ยิ่งขับช้าอีก แถมถนนบนภูเขาก็มีเลนเดียว เลยกลายเป็นนำพาเหรดยาวเยื้อย ต้องขออภัยผู้ร่วมทาง US-50 ทุกท่านในวันนี้ด้วยครับ
ส่วนค่ำๆ หลังจากที่ถึงโรงแรมแล้ว เนื่องจากเราค้นพบว่าโรงแรมมีไมโครเวฟให้ ก็มีการออกมาซื้อของกินที่ Safeway กลับไปเวฟกินเพื่อประหยัดเงิน ก็ถูกกว่าไปกินร้านได้อีกหน่อย (อย่างน้อยก็ไม่ต้องจ่ายทิป) ก็เป็นอันเสร็จสิ้นไปอีกวัน
หมายเหตุ: โพสท์นี้เป็นโพสท์ย้อนหลัง
Zerothman 